Jo

Waar was ik gebleven… Er werd aangebeld.

Ik deed open. En nee, ik blafte en ik beet niet. Dat was ook niet nodig, want ik wist eigenlijk meteen dat Jo het niet zou worden. Een aantrekkelijke vrouw (in haar soort, zou m’n moeder zeggen), lange gelakte nagels, klik-klak-hakjes, Gucci-tasje: the works. Nou is er natuurlijk niks mis met aantrekkelijke vrouwen (mits niet té, in deze setting althans, zo ben ik dan weer wel), lange gelakte nagels of Gucci-tasjes, maar ik zag het gewoon niet voor me. En Jo eigenlijk ook niet, zo bleek later.

Een leuke vrouw, dat wel, hartelijk en open, maar meer iemand die je vraagt mee te gaan naar de kroeg dan je wc schoon te maken. En daar had ze ook eigenlijk niet zoveel zin in, getuige haar gezicht, dat meteen betrok toen we het over schoonmaken en eventueel ook eens een boodschapje halen hadden. Ik geef haar geen ongelijk hoor, ik zou er ook geen zin in hebben, maargoed, ieder z’n ding en we zoeken iemand die daar wel zin in heeft. De enige manier om toch met haar in zee te gaan, leek me, was het schoonmaken te laten blijven doen door het bedrijf dat het nu ook al doet, en Jo alleen voor Bibi in te schakelen - dan hadden we haar uiteraard wel minder uren te bieden. Maar het aantal uren zag ze nou juist wel zitten. Ze keek eens om zich heen, concludeerde dat wat ze zag schoon was en zei dat ze het misschien toch wel wilde overwegen. We spraken af er alledrie een nachtje over te slapen, maar toen ze weer weg was, waren Bauke en ik het eigenlijk meteen eens: dit moeten we niet doen. Als zij er niet gelukkig van wordt, worden wij dat namelijk ook niet.

Jammer wel, want Jo heeft een permanente verblijfsvergunning en zo iemand zoeken we. Het zit namelijk zo: als je hier als buitenlandse helper gaat werken, krijg je een tijdelijke verblijfsvergunning die je in staat stelt voor één opdrachtgever te werken (eigenlijk is het omgekeerd: je krijgt die vergunning omdat je voor die ene opdrachtgever gaat werken). Veel vrouwen werken dan ook fulltime voor een gezin en wonen daar vaak ook nog bij in. Parttime helpers zijn lastig te vinden. Die moeten namelijk een permanente verblijfsvergunning hebben, zodat ze verschillende parttime banen kunnen hebben om toch voldoende inkomen bij elkaar te scharrelen. En zo’n vergunning krijg je niet zomaar. Bovendien: iemand die een permanente verblijfsvergunning heeft, mag op elke baan solliciteren die haar wat lijkt – dus waarom dan schoonmaken en poepluiers verschonen bij een gweilo? Zo bleek Jo hier altijd een kantoorbaan te hebben gehad. (Wegens omstandigheden zoekt ze nu iets parttimes, wat lastig is in Hong Kong, waar iedereen van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat werkt, vaak wel zes dagen in de week. Zo is ze, via via, bij ons terecht gekomen.)

Er zijn veel gezinnen die hun helper ook bij anderen laten werken of een helper “delen” maar dat is dus illegaal. En ja, we zijn hier natuurlijk toch te gast, Bauke heeft een project voor zijn werk te doen en we kunnen ons geen stront aan de knikker veroorloven. Het zal zo’n vaart wel niet lopen, maar toch, we zijn er een beetje huiverig voor. Een parttime Chinese is ook zo gevonden, maar die spreekt dan weer geen Engels. Nou is het voor Bibi prima als ze haar Chinees een beetje bijspijkert, maar voor ons is het toch noodzakelijk dat we met iemand, aan wie we ons kind uitbesteden, kunnen communiceren. Het is dus al met al nog niet zo makkelijk om iemand te vinden.

Ondertussen ben ik er (na de Porto flashbacks), ook uit dat ik, zolang ik tenminste niet allerlei activiteiten buitenshuis heb, eigenlijk helemaal niet wil dat er iemand twee of drie hele dagen per week bij het Bibeltje in ons appartement zit. Dan zijn twee dagdelen waarop ik in mijn eentje de hort op kan een heerlijke luxe maar wordt méér me te dicht op m’n huid, teveel op mijn terrein – ik ben ten slotte zelf ook regelmatig thuis. Mocht ik hier ooit een bloeiende carriere krijgen, of fulltime Chinees gaan studeren, dan zien we wel weer verder, komt tijd komt raad.

Bauke heeft Jo net laten weten dat we ervan afzien. Aber jetzt, nah? Wordt hopelijk vervolgd.