Flance

To Flance? Yes please, zeg ik zonder een spier te vertrekken, terwijl ik mijn post voor Frankrijk afgeef. Innerlijk grinnik ik. Vorige week kwam hier een mannetje onze internetverbinding regelen. Hij sprak weliswaar Engels, maar zo binnensmonds dat ik er geen touw aan kon vastknopen. Het viel me wel op hij het woord “louter” regelmatig herhaalde, maar omdat router geen woord is dat ik dagelijks gebruik, viel het kwartje pas toen hij al lang weer weg was.

In een ver verleden had ik een baantje bij de ABN AMRO, waar ook een Chinese werkte. Als ze de telefoon aannam, zei ze standaard “Goeiemiddag, ANB AMLO”, en op vrijdagmiddag nam ze afscheid met “Plettig weekeind”. Heel flauw natuurlijk, maar je kon me echt wegdragen. Mijn Omoes vertelde me een keer dat ze als kind in het oude Indië wel eens Chinezen in de maling nam, samen met een vriendinnetje. “Zeg ‘es rul, zeg ‘es rul!”, zeiden ze dan. Een lol dat ze hadden! Meer dan een halve eeuw later vond ze het nog steeds een goeie grap.

Er zijn trouwens massa’s Chinezen die geen enkel probleem met de r hebben. Ik ben hier ten slotte ook al een zelf-benoemde Terry, Carry en Larry (dat laatste is niet waar maar hij past zo leuk in het rijtje) tegengekomen - en zo noem je jezelf anders toch niet. Op een forum van Geledraak (over China, Hong Kong en Taiwan) staat een discussie over het onderwerp. Het voert te ver die hier helemaal te herhalen, maar het komt erop neer dat de ene Chinees de andere niet is. (Duh…!) Behalve het feit dat er acht hoofddialecten bestaan, en de r in het ene dialect wel, en in het andere niet voorkomt, zijn er (m.n. in Hong Kong) natuurlijk ook veel Chinezen die Engels spreken en de r hebben léren uitspreken. Zo zit dat dus.