Lieve Jan en Thea,

Allereerst: hartelijk dank voor jullie reactie op mijn stukkie dat ik voor het Wereld Expat Magazine heb geschreven. Lief ook dat jullie je zo om mijn welzijn bekommeren. Ik was wel een beetje verbaasd dat ik kennelijk zo’n ongelukkige indruk heb achtergelaten. Ik heb de tekst nog een paar keer herlezen - zou de eindredactie dan toch ? – maar nee.

Je hebt natuurlijk gelijk Jan, dat als je in den vreemde een baan zoekt, je den vreemde beter leert begrijpen (of in elk geval sneller). En Thea: studeren of vrijwilligerswerk is uiteraard óók een optie voor de expatvrouw. Een oppas is hier inderdaad ontzettend goedkoop! Voor nog geen 500 euro per maand heb je niet alleen een oppas, maar iemand die zes dagen per week 24 uur per dag tot je beschikking staat. Je kind verzorgen, koken, de ramen lappen (ook aan de buitenkant, en dat op de 29e verdieping!), de boodschappen doen: niets is ze te gek. En ook nog eens live-in, Thea, zoals jij me, met je 16 jaar Aziȅ-ervaring, aanraadt. Dat je appartement nog geen honderd vierkante meter groot is maakt niet uit, want ze nemen al genoegen met de gangkast – of een plekkie op de vloer in de kinderkamer. (Trouwens ook handig als je kind ‘s nachts steeds wakker wordt, hoef je er zelf niet uit.) Kortom: voor het geld hoef je het niet te laten.

Alle gekheid op een stokje (Spass bei Seite, zou mijn overgeȉntegreerde expat-bruder zeggen) ik begrijp heus wel waar jullie bezorgdheid en lieve tips vandaan komen, maar ik bedoelde met mijn stukkie alleen maar te zeggen: je hebt ying en je hebt yang, er zijn bergen en er zijn dalen, goeie tijden en slechte tijden en elk voordeel hep z’n nadeel - jullie begrijpen vast wat ik bedoel. Dat was zo in Amsterdam en dat is hier niet anders, maar dan op z’n Chinees - maar dat maakt het nou juist zo bijzonder! En hoewel ik daar in mijn stukkie verder niet over heb uitgeweid: dat fulltime moederschap is op dit moment een bewuste keuze. We hebben wel een lieve oppas die een paar keer per week op ons meidje past zodat ik even “los” kan, maar dat is dan ook precíes goed, want hoe goedkoop zo’n live-in huishoudster ook is: daar zou ík nou ongelukkig van worden (maar dat ben ik natuurlijk, Thea). En ohja, niet om nou iemand de ogen uit te steken, maar ik heb het juist zo getroffen met die husband van mij!

Kortom, ondanks de dalen, de yang, de ying, de slechte tijden en de nadelen die ook zo z'n voordelen hebben: het gaat hier goed met mij. Het enige waar ik wel eens een beetje wanhopig van wordt, zijn die terugkerende aften, en het feit dat ons dochtertje ‘s nachts nog zo vaak wakker wordt. Ik denk zelf dat het één met het ander samenhangt, maar ik ben natuurlijk geen expert. Misschien hebben jullie nog goeie tips? Jan? Thea?

Nou we elkaar toch aan het tippen zijn – ik weet niet of jullie er op zitten te wachten, maar, dat vroeg ik me ineens af, waarom gaan jullie zelf eigenlijk niet studeren? Ik zeg, en dan noem ik gewoon maar een dwarsstraat: psychologie. Overweeg het eens. Er gaat vast een wereld voor jullie open. En Thea, jou wil ik toch ook, van vrouw tot vrouw, een persoonlijk hart onder de riem steken. Want daar zit je dan, met je 16 jaar Aziȅ-ervaring, in Southampton - of all f***ing places - waar het volgens jou pas écht afzien is. Jemig meid. Ik zie je er helemaal zitten. Op je tandvlees en alles. Brrrr. Rot hoor. Hang in there baby!

Veel liefs en een hele dikke pakkerd uit een opgewekt Hong Kong,
Sanne