Een schor teken van leven

Nee, ik ben niet op vakantie – maar vanwege een gebrek aan leuke ingevingen werd het een beetje een blogloze week. Omdat het zo natuurlijk niet langer kan, nu dan toch maar even een (helaas nog steeds inspiratieloos) teken van leven.

Het afgelopen weekeind hadden wij Trudy en Dennis te logeren, die op weg waren naar Kuala Lumpur. Vrijdagochtend stonden ze in alle vroegte met hun rugzakken voor onze deur. Erg leuk om ze weer te zien! ‘s Middags gedimsumd aan de promenade, toen de ferry naar de overkant genomen, door Hong Kong park gewandeld, op een leuk terrasje wat gedronken en weer richting huis gegaan. Op weg naar huis liepen wij Jo tegen het lijf in een korte gouden glitterjurk. Wauw wat een jurk! dacht ik toen ze ons tegemoet liep – en toen zag ik ineens dat zij het was. Praatje gemaakt, maar kort, want ze moest verder, dus ze moest door.

Zaterdagmiddag met z'n allen de Peak bezocht. We hadden voor ‘s avonds een oppas gevraagd en zijn met z'n viertjes gaan eten bij Aqua. Daarna nog in een café gezeten waar oude mannen dixieland-achtige jazz speelden. Erg gezellig allemaal. De volgende dag was wat minder. Ik had sinds donderdag al keelpijn en het harde praten om die dixie te overstemmen - plus de nodige glaasjes - hebben daar geen goed aan gedaan. Ben nu al twee dagen schor.

Gisterenochtend zijn Dennis en Trudy weer vertrokken. Bauke en ik waren de hele dag een beetje uit de roulatie. Ik heb met Bibi naar een film zitten kijken over een mummie (The mummy) terwijl Bauke achter krant en pc pielde. Verder gingen wij ook maar even plat als Bibi tukjes deed. Het hoogtepunt van de dag was kip à la Bauke in de oven.

Vandaag nog steeds die keel en niet helemaal bie dus ik hou me kalm want donderdag staat ons eerder wegens ziekte uitgestelde tripje naar Bejing op het programma en het zou toch jammer zijn als dat nou weer...