Gijzeldrama

Vandaag voor het eerst met Ilse, een Nederlands buurvrouw-vriendinnetje, naar Yoga geweest in Central. Na afloop van de les werden we een half uur lang gegijzeld.

Wat er aan vooraf ging: Ilse en ik waren ons al een poosje aan het bezinnen op een gezamelijke sportactiviteit. Na wat onderzoek besloten we dat het yoga moest worden omdat a) Ilse tennist maar ik niet b) yoga Oosters is dus goed voor de integratie en c) een andere Nederlandse buurvrouw (die mij ten slotte qua kapper ook goed had geadviseerd) ons tipte over deze yoga-club (overigens niet zonder ons te waarschuwen over wat vandaag zou kunnen brengen).

Die yogaclub yogaat de hele dag door, maar omdat Bibi’s oppas om twee uur ‘s middags weer weg zou gaan en ook Ilse andere besognes in de middag had, kozen wij voor een proefles Kryoga Ananda om kwart voor elf in de ochtend:

An excellent yoga class for all ages! It brings the inner health & beauty out with ancient yoga techniques. These Yoga techniques stroke the fire and light of purification that makes all the systems, organs and glands rejuvenated, revitalized and reverse ageing. This class greatly benefits people with problems i.e., migraine, insomnia, asthma, breathing disorders and constipation. These ancient techniques also help detoxify the liver, kidney, uterus (for women) and prostrate problems (for men). You can experience its great benefits within 4-6 weeks.

Vooral dat reverse ageing en die benefits for people with insomnia spraken mij wel aan.

Toen ik ons deze week aanmeldde voor een proefles, werd me gezegd dat we een half uur van tevoren aanwezig moesten zijn. Dat leek me wat overdreven en bovendien: ik kon pas om tien over tien van huis weg, dus ik liet weten dat ik er hooguit een kwartier van tevoren kon zijn.

Gisteravond kreeg ik een sms: om me aan de proefles te herinneren en of ik een half uur van tevoren ter plaatse wilde zijn. Ik sms’te terug dat ik er op z’n vroegst een kwartier voor aanvang van de les kon zijn en kreeg weer antwoord: ok ok then see u tomorrow at 10.30.

Vanochtend omstreeks tien voor half elf, in de metro op weg naar yoga, ging mijn mobiele telefoon. Daar zul je ze hebben, grapte ik tegen Ilse – ik had haar net verteld van mijn nieuwe beste yogivrienden. En verdomd, het was Yoga-Jerry: waar we nou bleven. Toen we aankwamen stond Jerry ons al op te wachten: Sannie and Elsi? We moesten een pasje inleveren waar onze naam op stond en ook een stuk of wat formulieren ondertekenen. De rest doen we wel na de les, zei Jerry, want daar is nu geen tijd meer voor. Op naar de kleedkamer dus.

De yogales was in het Cantonees. Er was mij verzekerd dat de lerares ook Engels zou spreken, maar die deed dat zo minimaal dat er voor ons eigenlijk geen touw aan vast te knopen was. If you don’t understand, just keep breathing. Right. Nou zit ik natuurlijk wel op Cantonese les, maar daar leren ze je hele andere dingen (en bovendien denk ik dat ik ga zakken voor het mondelinge examen over een paar weken - maar daarover een andere keer meer). Behalve het Sei, saam, yi, yat, tìhng! (Vier, drie, twee, een, stop!) verstond ik niets.

De les was… Nouja. We moesten onze lichamen in veel onmogelijke posities manoeuvreren en er werd luidruchtig geademd (het werd me niet duidelijk of dit geluid nou van de medeleerlingen kwam of van een ceedeetje, ter inspiratie). Na afloop hadden we eerst een gesprek met Jerry en de Yoga-juf. De Yoga-juf verzekerde ons dat we echt ontzettend in shape waren (terwijl ik van mezelf weet dat ik verre van fit ben en dat is geen valse bescheidenheid) en deed ons diverse suggesties aan de hand voor verschillende yogalessen die we bij Planet Yoga zouden kunnen gaan volgen. Daarna mochten we van Jerry even gaan douchen.

Weer aangekleed volgde een tweede gesprek met Jerry die ons een fantastische aanbieding deed voor een jaar lang yogalessen. Maar we wilden helemaal geen jaar lang yogalessen. We wilden, zeker na deze eerste proefles, ons er eerst even op bezinnen of we überhaupt wel aan de yoga wilden en dan nog: een jaar lang yogaverplichting was ook wat gortig.

Maar we moesten we het toch minstens een paar weken hebben geprobeerd om te weten of we aan de yoga wilden, aldus Jerry. Dat kon wel wezen, zeiden wij, maar wij gingen op dit moment geen jaarabonnement aanschaffen. Jerry ging even weg om te overleggen met zijn baas en kwam opgetogen terug: als wij ons niet voor een jaar wilden committeren, kon hij ons een andere aanbieding doen voor vier maanden. En toen begon het hele gesprek weer opnieuw.

Na een minuut of twintig waarin ik onze lunchplannen in het water zag vallen omdat ik om twee uur weer thuis moest zijn voor Bibi, zei ik dat het me speet enzo, maar dat we nog andere plannen hadden en echt moesten gaan, en dat we nog wel zouden bellen. Wacht dan alleen nog heel even, zei Jerry, dan geef ik jullie twee coupons voor nog een gratis proefles! Maar Jerry bleef zo lang weg dat we besloten om er tussenuit te knijpen.

Op weg naar de lift kreeg ik Jerry echter weer in het vizier en omdat ik het eigenlijk ook wel lullig vond om zomaar weg te gaan, zei ik: Toedeloe, we gaan. Dat had ik niet moeten doen want nu kregen we ineens een andere Yoga-stalker op ons nek: Jerry’s baas waarschijnlijk, met weer een nieuwe Yoga-aanbieding. Ik begon te grommen en er kwamen kringeltjes rook uit mijn neus: we willen geen aanbieding, echt niet, eerlijk niet, heus niet. Maar daar nam de stalkerbaas geen genoegen mee:

Waarom niet?
Omdat we nog niet weten of het wat voor ons is. We moeten nu trouwens weg.
Waarom?
We hebben nog andere plannen.
Maar jullie zijn nu toch hier?
Ja maar we willen weg.
Jullie willen toch yoga-lessen nemen?

Omdat elk antwoord weer een nieuwe vraag uitlokte, hebben we op een gegeven moment gewoon maar met “dag!” geantwoord en zijn we de lift in gevlucht - gelukkig toch op tijd om nog even te lunchen in een cafeetje om de hoek.

Terug in Elements nam ik afscheid van Ilse. We kunnen ook gaan joggen, zei ik. We kregen alletwee een moeilijke blik in onze ogen. Of zwemmen. Zwemmen kan altijd, zei Ilse, en dan kun je ook gewoon per keer betalen. Onze gezichten klaarden weer wat op.

Wordt vervolgd.