Van alles en nog wat

Gisterenavond Cantonees les II. Dacht ik vorige week bij les I nog dat het “moeilijk!” was; gisteren zonk de moed me bijna in de schoenen. Is het eigenlijk wel te doen? Tellen tot honderd lijkt nu een peuleschil (daarom bestaat les I daar waarschijnlijk ook uit). De juf gaat in zeer rap tempo door de lesstof heen en babbelt tussendoor in het Chinees: allerlei woorden en zinnen die ik dan weer niet (zo snel?) in het cursusboek kan terugvinden – ik ben het spoor regelmatig bijster. En al die medecursisten die zogenaamd “geen Cantonees spreken”… Die doen dat stiekem wel! Ze zijn vals bescheiden of schamen zich, omdat ze hier al eeuwen wonen en ze maar een heel klein beetje van de taal weten (opgepikt van de straat en van een eerdere niet afgeronde beginnerscursus Cantonees) maar ze kennen/herkennen dus wel degelijk van alles! Terwijl ik (och arme Calimero) echt van niks weet. De twee dames achter mij hadden bijvoorbeeld niets aan hun huiswerk gedaan en konden gewoon meekomen, terwijl ik de hele week hardop aan het tellen ben geweest (al dan niet met lesboek in de hand en –cd op de oren in verband met de correcte uitspraak en de juiste toonhoogte) en dan nog moet nadenken voordat ik het goede antwoord op de vragen van onze schele juf kan geven. Er zit dus maar één ding op: nog meer huiswerk doen en dat stelletje niet geïntegreerde allochtonen een poepie laten ruiken! Te beginnen vanmiddag, tijdens Bibi’s tweede slaapje.

Over Bibi gesproken: die is sinds kort draak-af! Het is alsof er hier een engeltje is geland. Ze is werkelijk waar allerzoetst: we krijgen bijna nooit meer klappen, gemene kneepjes, of krabjes; ze kust ons vaak, veel en hartstochtelijk en ze is erg opgewekt. Ze huilt weliswaar sneller dan voorheen, maar is dan ook heel snel getroost (ik heb eigenlijk het idee dat ze het soms gewoon wel lekker en gezellig vindt om een beetje zielig te gaan zitten huilen en dan te worden getroost). Ook nieuw: van alles wat je haar geeft, onderzoekt ze tegenwoordig eerst de telefoon-mogelijkheden. Van kartonnen labeltjes uit kleding tot doosjes, flesjes of een leeg karton appelsap. Vorige week zag ik haar ineens heel hard schreeuwen in één van mijn slippers, terwijl ze die tegen haar oor gedrukt hield. Ik was van plan er een foto-serie van te maken, maar heb mijn apparaat niet altijd paraat, dus ben nog niet verder dan deel I: leeg pak appelsap dient als telefoon. (Ook een potentiële fotoserie waarvan ik nog niet verder ben dan deel I: Hongkinese straatnamen die in het Nederlands of Engels ook iets betekenen. Ik heb inmiddels de Hoi Pa Street.)

Meer Bibi: het lijkt erop dat we een oppas hebben gevonden die twee keer in de week met haar naar Pips wil (met dank voor het advies oudste zuster!) en daarnaast nog een avond wil oppassen zodat Bauke en ik samen de Hongkinese hort op kunnen. Een Chinese, dus legaal, die ook nog goed Engels spreekt. Ze heeft een paar jaar in Wenen gewerkt als oppas annex hulp in de huishouding, wat (die Europa-tijd bedoel ik) het wederzijdse begrip waarschijnlijk vergroot, dus dat is mooi meegenomen. We moeten nog wel even haar referenties nagaan, en daar zitten wat haken en ogen aan (want in Wenen en voorlopig alleen bemeelbaar op een adres dat hopelijk nog bestaat en wordt bekeken), maar als dat goed zit, hebben we dus een oppas. Wat die pips betreft: ik dacht daar eerst zelf ook nog wat uit te kunnen halen, maar ik moet zeggen dat ik er geen echte contacten opdoe en inmiddels ook wel een beetje uiïg word van het handarbeiden (want in de praktijk zijn die leuke knutselwerkjes van Bibi natuurlijk van moeders’ hand) en liedjes zingen (twinkle twinkle little star, de wheels on the bus, alfabetsong etcera). Als iemand anders Bibi begeleidt, heb ik die twee middagen voor mezelf en kan ik eventueel ook nog even in mijn eentje thuis pielen zonder dat er iemand is - dus dat is fijn.

En dan nog wat: ook híer is het overmorgen Koninginnedag! Donderdag gaan we naar een receptie bij de consul. Vrijdag is het dag van de arbeid , een nationale feestdag, dus dan is Bauke lekker vrij. We overwegen een tripje naar Macau, het Las Vegas van China. Zaterdag 2 mei is er vrijmarkt voor kinderen, georganiseerd door de Nederlandse vereniging, alweer bij de consul. Ik hoop op haring! Veel haring!