Los endje…

Ik heb nog een los endje liggen van gister. Het pastte niet in het lispelnijnverhaal dat ik vanochtend op het blog plaatste, dus ik dacht: ik laat het maar zo. Maar in de loop van de dag ging het toch knagen. Losse endjes kunnen natuurlijk niet. Bij deze dus.

Ik doel natuurlijk op dat Chinese loeder, excusez, ik bedoel natuurlijk die Chinese moeder, bij Pips, die tegen haar kindje zei dat ze iets aan mij, de aunty van Bibi moest geven…. Ik heb ooit geleerd dat aan elk gevoel een gedachte vooraf gaat, maar ik heb eigenlijk niet het idee dat mijn gevoel daar in dit geval de tijd voor nam. Het is heel gek, maar ik WHHOESHHHJJJ voelde het in mijn hele lijf sidderen en beven en boos worden. Vervolgens wilde ik haar ogen uitkrabben, haar langgelakte nagels één voor één uit haar vingers trekken, haar aan haar lange steile haren over de grond slepen, de lucht in trekken, rondjes door de lucht laten slingeren, en als bij het kogelstoten het klaslokaal uit laten vliegen, ver weg China in.

Nouja. Dat is natuurlijk een beetje overdreven. Maar van dat WHHOESHHHJJJ in mijn hele lijf, dat klopt precies. Verder dacht ik eigenlijk niet zoveel. Ik voelde me alleen maar ontzettend op mijn ziel getrapt en beledigd en kwaad en had een grote behoefte haar verkeerde inschatting van mij direct recht te zetten. Omdat ik zo door emoties overmand was, deed ik dit half in het Engels, half in het Nederlands: I’m her mother hoor! Not her aunty! Geschrokken van mezelf, beefde ik nog een tijdje na.

Ik was natuurlijk niet kwaad dat ze mij voor EEN aunty aanzag (en niet doorhad dat ze met de wereldberoemde blogstert Sanne Leda van der Woude-Doets van doen had); het feit dat ik als moeder van Bibi werd miskend maakte me razend. Het deed me letterlijk pijn. En ik snap nog steeds niet precies waarom. 80 procent van de kindjes bij Pips wordt begeleid door hun aunty. Bibi is een blonde bleekscheet met blauwe ogen en ik word niet voor niets door sommige mensen Koelie en Hasan genoemd. Een vergissing is menselijk. Waar maakte ik me zo druk om? Wie het weet mag het zeggen. (Rijp voor de psych misschien? In dat geval wil ik het ook graag weten, dan kan ik er één gaan zoeken.)