Tabee Bali, tabee Bauke

Eergisteren rond middernacht teruggekomen van vakantie in Ubud, Bali. Wat een heerlijk eiland! Ik ben er helemaal verliefd op geworden en wil zeker een keer terug. Java en Sumatra waren prachtig, maar Bali… Ach!

Alles is er zo mooi, zo elegant en zo lieflijk, sprookjesachtig bijna. Schoonheid mag dan van binnen zitten, van buiten is het ook heel prettig. De Balinezen (zelf erg elegant en mooi) zijn zeer estetish ingesteld. Dat zie je aan hun huizen, tempels, beelden, houtsnijwerk, zilver, textiel. (En dan niet van dat snaardistische spul, maar echt mooi.) En al dat groen! Rijstvelden, rijstvelden, rijstvelden….

Elke middag en avond heerlijk gegeten, tussen de maaltijden door een uitstapje naar een strand, tempel, apenbos of heilge bron en verder lekker geluiwammest op de momenten dat Bibi haar slaapje deed (die deed ze overdag namelijk prima. ‘s Nachts, nouja, ‘s nachts wat minder. Uitgerust zijn na een vakantie is er kennelijk niet meer bij - hoe fijn de vakantie verder ook - om uit te rusten kunnen we tegenwoordig beter thuis blijven).

Ook geshopt. Veel geshopt! Van die vrouwenshopdingen... Diverse jurken, slippers, en een tas om je vingers bij af te likken... Ik kon het niet laten. In Hong Kong ken ik alleen de H&M en de Zara van binnen, de rest is, voorzover mij bekend, buiten mijn bugdet. Trudy, die ook in Ubud is geweest, zei het al: je kunt goed shoppen in Ubud. In Ubud heb ik me dus even lekker laten gaan. (Bauke zei op de laatste dag van onze vakantie, toen ik mijn laatste slag nog een keer sloeg, dat hij een nieuwe kant van me heeft leren kennen.)

Eergisterennacht dus weer thuisgekomen, en ja, het was wel gek, maar toch ook thuiskomen. Thuiskomen in Amsterdam was op dit moment gekker geweest denk ik. Dus het gaat de goeie kant op. Gisteravond moest Bauke alweer op pad, voor een bijeenkomst van zijn werk in Nederland. Wel een beetje een sof, zo na tien dagen lekker met z’n drietjes in aanklooien, maar het is niet anders, en er moet natuurlijk ook iemand voor brood op de plank zorgen.

Vandaag weer een eerste “normale”, zij het Baukeloze, dag. Wat foto’s, voor het eerst in een slideshow, gepubliceerd op het blog via Flickr… Appeltje eitje zou je denken, maar sjongejongejonge… Het is dat ik het echt heel heeel heeeel graag wilde, maar dat valt nog niet mee voor een digibeet. Verder wat vakantiewas weggewerkt en ook weer naar de Pips, waar na Pasen ineens allemaal nieuwe kindjes in de klas zaten, en een van de aanwezige moeders het tegen haar kindje over mij had, als zijnde de Aunty van Bibi. Noumoe? Daarover, en meer, morgen verder.

Tabee!