Toedeloe

Vandaag was er dan echt geen ontkomen meer aan: de koffer inpakken. Zo’n beetje de hele dag mee bezig geweest, maar nu lijkt de klus godzijdank geklaard. Bauke’s spullen passen er straks alleen niet meer bij vrees ik, dus er moet toch een extra tas mee.

Verder met tranen in mijn ogen het boek Lake with no name uitgelezen (zodat ik in Nederland met 1 nieuw boek kan volstaan, dat leek me kofferpakkenderwijs wel verstandig). Lake with no name is een waargebeurd (liefdes)verhaal dat zich voor een groot deel afspeelt in Beijing, vlak voor, tijdens en na de studentenprotesten op Tainanmen Square in 1989, geschreven door de (inmiddels al een tijd Engeland wonende) Chinese Diane Wei Liang. Een mooi en aangrijpend verhaal dat waarschijnlijk nog dichterbij kwam omdat we onlangs in Beijing zijn geweest en de hoofdpersonen uit het boek van mijn generatie zijn – dramatisch wat voor een leven je dus ook kunt hebben. Enfin, hoe dan ook: een aanrader.

Nou. Dat was het voor nu. Wij gaan straks. En “thuis” in Amsterdam hebben we geen internetverbinding dus het zal hier wel even rustig worden. Maar: het houdt de laatste tijd ook niet over dus ik hoop met een stuk of wat haringen en een boterham van Hartog mijn blogbatterij (ben denk ik geïnspireerd door de kratkaker en het pondje poetsgoed van Blokker, Matthijs) ook weer wat op te laden.

Toedeloe! En tot over een week of twee.