donderdag 29 april 2010

Gesprek van de dag

Het is zo fijn als kinderen iets ouder worden. Dan kun je wat met ze praten en weet je tenminste een beetje wat er in ze om gaat. Onderstaand gesprek voeren Bibi en ik ongeveer 8 keer per dag.
Al een paar maanden nu.

Mama?

Ja lieverd...
PIPS!
Ja PIPS, leuk is het daar hè schat.
Mama?
Ja moppie…
PIPS!
Jaaa PIPS. Fijn dat je het daar zo leuk hebt Biebje.
Mama?
Ja?
PIPS!
De PIPS. De PIPS. Wat heb je vandaag eigenlijk bij PIPS gedaan?
Mama?
Ja scheet…
PIPS!
PIPS PIPS PIPS… Zit een kikker in je bips…
Mama?
Ja mop…
PIPS!
Jajajajaja… PIPS.
Mama?
Zeg het eens liefje.
PIPS!
(...)
Mama?
Laat me raden Bibi: PIPS?
PIPS!
Als ik het niet dacht...
Mama?
(…)
Mama???
(..tomtiedom..)
MAMA!!!
Jahaaaaaa???
PIPS!


(PIPS = Parkview International Pre-School)

zaterdag 24 april 2010

…Vakantie dus

Eind maart gingen wij dus (weer) op vakantie. Naar Maleisië dit keer, en maar liefst tweeënhalve week; we waren echt even weg. In een notendop: de eerste tien dagen smeerden we uit over de steden Kuala Lumpur, Melaka en Penang, de laatste week hingen we vooral aan het (oh zo ach en wee schaduwloze!) zwembad van een resort op het bounty-eiland Langkawi - slechts onderbroken door een tukje in de hotelkamer rond het middaguur en (afhankelijk van hoe Bibi’s pet stond) daarvoor of daarna een bezoek aan onze “vaste” Indiër (waar we weliswaar een keer - onaangekondigd - warm bier dronken omdat de ijskast het niet deed, waar te harde India-rap uit de boxen kwam, de vliegen niet weg te slaan waren en het bedienend personeel ons niet verstond, maar waar de kip tikka ZO lekker was, dat we dat allemaal graag voor lief namen).

Hoewel ik Maleisië vanuit Nederland eigenlijk nooit als vakantiebestemming heb overwogen (en Indonesië of Thailand bijvoorbeeld wel), was het hier ineens “in de buurt” en kwam het daardoor letterlijk en figuurlijk dichterbij. En het was zeer de moeite waard! In Indonesie vond ik de grote steden meestal niet echt leuk (of liever: meestal echt níet leuk) maar de Maleise steden die we hebben bezocht vond ik juist erg sfeervol, mooi en verzorgd. We zagen prachtige statige witte koloniale gebouwen, hypermoderne wolkenkrabbers maar ook traditionele Malay-style huizen; we wandelden door typisch Chineze en Indiase wijkjes, aten overal (meestal) allerlei heerlijks en waren verrast door de op het oog zeer rieleks aandoende multi-culti-samenleving bestaande uit Maleiers, Chinezen en Indiërs. Bauke en ik waren alletwee het meest gecharmeerd van Georgetown (zie foto’s) op het eilandje Penang, maar de andere locaties waren toch ook allemachtig prachtig leuk. Wij hebben dus wederom een geslaagde Aziatische vakantie achter de rug!

Uit vrees voor saaiheid laat ik het hierbij - met uitzondering van enkele eigenaardigheden die ik fotografisch heb vastgelegd en graag nog even apart onder de aandacht wil brengen:

Bauke's baard- en snorexperiment

Hollywood-man


Snor na twee weken baard

I don't wanna be alone - where is my baby?

Op onze laatste bestemming Langkawi kwamen wij onverwacht allerlei bekenden tegen. Kurt bijvoorbeeld! En ook een broer van Kurt (al herkende alleen Bauke die). Ik zag mijn eigen dubbelganger uit India rondlopen, maar dan lelijk(er). En (of all people!): Eartha Kitt, vergezeld door Newman (de postbode uit Seinfeld). (Bauke begon meteen te zingen toen hij haar zag: I don’t wanna be alone – where is my baby?) Een oude kop had ze wel, maar toch nog het lijf van een twintigjarige. Dagelijks zagen wij hoe zij - op naaldhakken en in string - haar nieuwste bruin liet fotograferen door Newman: langs de rand van het zwembad bijvoorbeeld, met één been bevallig naar voren gestoken, buik in, borst vooruit en een de hand achter het hoofd; of omgekeerd gepositioneerd in een ligstoel, haar hakjes tegen het hoofdeinde, haar haren fladderend boven het beton; kek springend op de zwembadrand of lieflijk tussen de bloemen. Niet te filmen: genieten geblazen!

Mieterse foto

Voor de kenners: Mix Omie en Incredibles?

woensdag 21 april 2010

dinsdag 20 april 2010

(Kreun)

Zo. Eerst maar eens wat foto's. Dat wilde niet meteen lukken (en dan druk ik me nog zeer eufemistisch uit), dus: morgen weer een dag. (Het wordt nog wat als onze nieuwe Apple hier straks staat.) Nu maar eens even buiten de benen strekken met Biebje. Foto's van onze laatste bestemming (Langkawi) volgen later, net als (bij voldoende inspiratie) tekst.

III: Georgetown, Penang

II: Melaka

I: Kuala Lumpur

maandag 19 april 2010

(Kuch)

Hallo! Daar ben ik weer eens. Ik overwoog even mijn blog maar op te heffen, omdat het me te langdurig bleef ontbreken aan inspiratie, de juiste spirit, energie, of hoe ik het dan ook maar moet noemen, maar omdat ik dat toch ook zo wat vond (vooral jammer en toch ook zonde) ga ik proberen de draad weer op te pakken. Wij zijn hier nu aan onze laatste loodjes begonnen en het zou natuurlijk wel leuk zijn als mijn blog in elk geval een staart aan zijn kop krijgt - en niet zomaar ergens in het niets eindigt.

Het ziet ernaar uit dat wij eind juli, begin augustus terug gaan naar Nederland. Eind juni zit Bauke’s taak in Hong Kong er op en dat willen we afsluiten met een langdurige vakantie “in de buurt”. Sri Lanka? En dan misschien de Malediven? China, opperde Kees – en dat is natuurlijk ook helemaal geen gek idee. En voordat het zover is, is er ook nog van alles te zien in Hongkong. Wat is de tijd toch gevlogen! Ik word er bijna weemoedig van. Met het einde in zicht, willen we onze weekeinds toch ook wat beter gaan gebruiken.

Hoewel het geen straf is om terug te gaan naar Amsterdam, had ik het toch ook geen straf gevonden om hier nog wat langer te blijven. Ik voel me eigenlijk net ingeburgerd. Misschien dat ik Jan of Thea’s advies (een studie, een baan, vrijwilligerswerk) dan wel zou opvolgen, want ik geloof dat ik het wel weer eens prettig zou vinden om (ook) betrokken te zijn bij iets anders dan mijn allerliefste man, mijn schetekind, en het huishouden, maar het is hier natuurlijk zeer comfortabel leven in een bijzondere stad.

Zucht. Enfin. We zijn nog niet weg natuurlijk.

Lieve Lezert: excuses voor mijn langdurige afwezigheid en bedankt dat u het toch weer eens probeert. Kom deze week nog eens terug: aan tekst & beeld van onze vakantie in Maleisië wordt gewerkt.